Weet je, bij mij leven de Tweede Kamerverkiezingen van komende woensdag niet echt. Ik heb mij er wel in verdiept: ik vind bepaalde zaken belangrijk, heb meerdere stemwijzers ingevuld en er komt een duidelijke partij uit.
Maar, stemmen. Men zegt wel eens dat wanneer je niet stemt, dat een verloren stem is. Echter, heb ik sinds mijn achttiende iedere keer gestemd. Zonder de resultaten waar de betreffende partijen voor stonden.
Eigenlijk was dat dan ook een verloren stem?
Artikelen over politica die geïnterviewd worden, lees ik bewust niet. Vaak staat in de titel al een aantijging richting een andere partij of diens leider. Ook bij debatten op televisie zie je niet anders: elkaar neerhalen, hard roepen - en daar blijft het dan bij.
Ik vind het gek dat je dat als politica wél kan. Wanneer ik dat gedrag in mijn omgeving zou toepassen, zou ik niemand meer overhebben.
Wanneer ik dat gedrag online zou toepassen, zou ik gehaat worden en vervolgens gecanceld worden. Dat gedrag, wordt in de samenleving niet gewaardeerd. Als politica kun je dat wel, als stemgerechtigde niet.
Stiekem hoop ik dat de jeugd er niets van mee krijgt, want eigenlijk staat het haaks in lijn met hetgeen we juist willen; acceptatie, diversiteit, inclusie, respect, gelijkheid en wat al niet.
Eigenlijk alles wat daarvan het tegenovergestelde is, begint in de politiek en wordt zo geprojecteerd op de samenleving.
Moet ik mij nog wel bezighouden met politiek? De partijen menen van alles te willen oplossen - problemen genoeg. Maar, iedere keer wanneer er verkiezingen aankomen - ervaar ík juist een probleem: de keuze of ik wel of niet ga stemmen, waarom ik zou moeten stemmen, welke standpunten overeenkomen met welk partijprogramma en wat al niet.
Ik ben altijd van het problemen oplossen. De politiek niet: welke partij dan ook. Iedere vier jaar, of eerder, hetzelfde geneuzel. Een vicieuze cirkel. Herhaling.
Kan ik dit probleem niet oplossen door niét te stemmen? Ik denk het wel. Dan kan ik verder met hetgeen ik aan het doen was. Misschien is de gedachte dat je stemrecht belangrijk is, wel ‘gemaakt’. Als iedereen dat blijft zeggen, dan is dat op een gegeven moment immers zo, hé?
Nee, ik voel eigenlijk ook niets voor blanco stemmen of strategisch stemmen. De gedachte alleen al, dat ik daarvoor komende woensdag een halfuur aan tijd kwijt ben doet mij afhaken. Voor het inleveren van een blanco stembiljet.
Ik verdien er niets aan: geen geld, maar ook niet het doel waarvóór ik een stem zou uitbrengen. Ik blijf woensdag lekker thuis.