Het jaar 2021 zal voor mij een jaar worden van gelijkwaardigheid, op vele fronten. Ik doe niet aan goede voornemens, maar probeer altijd een thema te geven aan een nieuw jaar om mijn eigen leven te verbeteren. Zo stond 2020 in het teken van het verbeteren van mijn bedrijf en mijn gezondheid, wat gelukkig is gelukt. Volledig financieel onafhankelijk zijn. Het voelt goed. Op de valreep ben ik nu ook bezig om te stoppen met roken, waarbij er al resultaat te zien is. Tijd om een nieuw thema te kiezen voor volgend jaar: gelijkwaardigheid.
Altijd merk je bijvoorbeeld wel dat bij bepaalde banden die je hebt, je meer tijd en energie investeert dan de ander. Dat is op het gebied van vrienden, familie, liefde en zakelijk. Opzich niets mis mee, maar de gelijkwaardigheid wordt daarmee beperkt. De gelijkwaardigheid verandert voornamelijk in eenzijdigheid. De stand is daardoor vaak 4-1 in plaats van 2-2. Je geeft meer dan dat je krijgt, voordelig voor de ander maar nadelig voor jezelf. Klusjes voor anderen, interesse tonen in anderen, het voortouw nemen of anderen helpen op financieel gebied. Je hoort wel eens dat anderen het fijn vinden wanneer je iets op een andere manier zou doen, in hun voordeel. Je past je dan aan na daar een discussie over te hebben gehad. Discussies onderbreek ik tegenwoordig om vervolgens te vragen wat het punt precies is, het scheelt tijd maar voornamelijk irritatie om een hele hoop armoe aan te horen waar je niets aan hebt. Aanpassen, terwijl de ander zichzelf nooit zou aanpassen. Ik pas mij altijd aan voor anderen, terwijl anderen dat niet doen. Een reden om daar mee te stoppen en meer waarde te hechten aan mijzelf. Heel egoïstisch, maar de ander is ook egoïstisch. Daar waar wanneer het er op aankomt, een ieder áltijd zou kiezen voor zichzelf. Hechte banden zouden er moeten zijn in voorspoed maar ook vooral in tegenspoed.
Een ander voorbeeld is het fenomeen kerstkaarten. Het is leuk om kerstkaarten terug te ontvangen, maar wanneer je er bijvoorbeeld twintig verstuurd en er slechts drie terug krijgt, is het reden om eens na te gaan denken. Geen verwijt naar anderen, maar er zou vast een reden zijn waarom talloze mensen zijn gestopt met het versturen van kerstkaarten. Wanneer de ander liever de euro's in zijn of haar zak houdt, waarom zou ik dat dan niet doen? Zeventien euro besteden aan twintig decemberzegels en daarnaast zo'n vijf euro voor de kerstkaarten zelf maakt bij elkaar tweeëntwintig euro. Een klein bedrag, maar dit bedrag zou ik ook kunnen investeren aan mijzelf. Denk ik dan. In de plaats van een fysieke kerstkaart, zou ik het zoals al die anderen ook kunnen beperken tot een simpele kerstgroet op social media. Dan maar minder persoonlijk.
Een aantal weken geleden kreeg ik het mooie advies om geen ja te zeggen tegen anderen, wanneer dat voor jou zou zorgen voor een nee. Wanneer je iets voor iemand doet, je daarmee eigenlijk zorgt dat je nog minder vrije tijd hebt en daarmee je rust niet pakt. Doen we volgend jaar niet meer. Een uurtje extra televisie kijken op de bank, krijgt voortaan voorrang op het helpen van iemand anders in dat ene uurtje. Dan vraagt diegene maar iemand anders om hulp, diegene -hoort- immers niet afhankelijk te zijn van mij.
Of er ook nog nadelige aspecten zijn om in het komende jaar de gelijkwaardigheid te verbeteren? Zeker weten. Op dit moment vind ikzelf dat ik soms tekort schiet in het sociale, door bijvoorbeeld een bericht via WhatsApp pas de volgende dag te beantwoorden. Komt door drukte. Door de gelijkwaardigheid op andere gebieden recht te trekken, zal de drukte verminderen en zul je zien dat ik dan wél tijd, energie en zin heb om berichten te beantwoorden. Het nadelige zal veranderen in het voordelige.
Resumé, zal ook het komende jaar een uitdagend jaar worden met de gelijkwaardigheid als het voornamelijke doel.