Een avondklok, zo is de wens van het kabinet wat zal betekenen dat niemand na 22.00 uur nog de deur uit mag gaan. Symbolisch, maar vooral uiterst wanhopig van het kabinet. Er liggen geen extra maatregelen meer op tafel, op de avondklok na. Een joker. Een joker voor spek en bonen want, wie gelooft er nu in een avondklok? Alleen het kabinet. Vinden er soms na 22.00 uur 's avonds de meeste besmettingen plaats? Het lijkt mij sterk. Wanneer ik na 22.00 uur de hond uitlaat, is er voor de rest niemand op straat. Een avondklok vind ik dan ook vooral lachwekkend. Doe dan niets.
Pak liever, met alle respect, de drukte in de supermarkten aan. Sinds enige vorm van lockdown, lijkt het in de alle supermarkten iedere dag op de dag voor kerst. Hoe vroeg of laat je ook naar de supermarkt gaat. Er is geen ruimte. Géén anderhalve meter afstand. Niet in de supermarkt. Het is en blijft er te druk.
Wanneer de avondklok daadwerkelijk zal worden ingevoerd, is de kans groot dat wanneer je iemand na 22.00 uur zou tegenkomen op straat - een handhaver is. Heb je geen geldige reden, ontvang je een boete van 90 euro. Nee, ik geloof niet in een avondklok. Evenals ik niet meer geloof in deze lockdown. Vrijwel alles is dicht en de besmettingen zijn nog steeds achterlijk hoog.
Diegenen die overleven, zullen uiteindelijk belanden in een GGZ-traject door alle psychische klachten die ontstaan als gevolg van deze langdurige lockdowns. Het sociale leven, voornamelijk de vrijheid, wordt iedereen keihard ontnomen. Iets inhumaans wat zich voor het laatst heeft voortgedaan in de jaren veertig - al kun je een wereldoorlog natuurlijk nooit hiermee vergelijken. Feit blijft wel dat de tweede wereldoorlog enigszins aspecten heeft die zich nu in de huidige lockdown afspelen. Als vrijheidsontneming, geen sociaal leven en mogelijk dus ook een avondklok.
Het is spijtig om te zien dat er al talloze mensen zijn belandt in een vicieuze cirkel van zelfvernietiging als gevolg van de lockdown. En dat is begrijpelijk. Het duurt te lang, het is uitzichtloos en kenmerkend als een zeer deprimerend najaar wat alsmaar voortduurt. Het is wachten op de Hollandse lente, de tijd dat er hopelijk vaart wordt gemaakt om een ieder zo snel mogelijk te vaccineren zodat een ieder weer kan leven als hoe er vóór 2020 werd geleefd. Geduld is lastig.