Lijkenpikker

Het is over en uit voor V&D, afgelopen donderdag was ik vroegtijdig aanwezig om het één en ander vast te leggen tijdens de start van de uitverkoop voor Almere Nieuws waarbij mijn mond wagenwijd openviel van de massale opkomst. Honderden mensen stonden om 10.00 uur voor de deuren om voor de allerlaatste keer naar binnen te kunnen om te kunnen shoppen met een massale korting. En dat deden de mensen dan ook; op het moment dat de beveiliging groen licht gaf om de winkel te mogen betreden, stormden zij naar binnen met veel geduw en getrek. Het was één grote massa dat in beweging kwam, sommigen zelfs vergezeld met een kinderwagen waar dan ook daadwerkelijk een kind in zat sinds de tijd dat zij aankwamen bij het warenhuis. Ik meen dat ik de eerste kinderwagen rond een uur of acht gespot had bij de ingang. Eenmaal binnen ging het er heel chaotisch aan toe, uit een aantal richtingen hoorde ik al een aantal ruzies ontstaan door mogelijke voordringers en mensen die een kinderwagen in hun hielen gedrukt kregen. Door de lens van mijn camera zag ik verschillende mensen wegduiken en zelfs vrouwen die hun hoofddoek voor hun gezicht hielden om niet gefilmd te kunnen worden. Was dit nou schaamte voor hun massale koopjesjacht? Na circa 10 minuten liep ik weer naar de uitgang en merkte op dat letterlijk álles al door elkaar heen verspreid lag. Schoenendozen lagen op de grond en kleding lag ongesorteerd op één grote stapel waar mensen dan ook gewoon overheen liepen. “Waren ze maar eerder zo massaal en enthousiast hier naartoe gekomen, dan was V&D nu niet failliet gegaan“, hoorde ik iemand zeggen. Afgelopen zaterdag was ik opnieuw in het warenhuis omdat mijn ouders er graag heen wilden. Het was nog steeds diezelfde drukte en nog steeds diezelfde chaos. Ik kon mij toch niet bedwingen om ook even te kijken of er nog iets leuks hing. Toen ik tussen de colbertjes naar iets moois zocht, voelde het toch wel een beetje als lijkenpikken; alsof je bij een lijk nog even de kostbare sieraden van de vingers haalt voordat de kist voorgoed wordt gesloten. Toch bedacht ik mij dat iedereen dat op dat moment aan het doen was, en het dus vrij normaal was dat ik dat ook dan zou doen. Opeens zag ik iets blauws in mijn ooghoek op de grond liggen en zag dat een andere mevrouw daar ook naartoe keek. Snel zet ik mijn voet op het blauwe, opvallende dingetje en schoof het naar mij toe om het vervolgens op te pakken. Het bleek een briefje van 20 euro te zijn. Wat een geluk, op een dag dat er honderden mensen aanwezig zijn in het pand vind uitgerekend ik een briefje van twintig. Ik had inmiddels een colbert met bijpassende broek gevonden en bedacht mij dat ik deze natuurlijk eerst even moest passen. “Je moet het gewoon gaan passen waar je op dit moment staat“, vertelde iemand mij. Ik schoot in de lach, ik ben namelijk vrij preuts op dat gebied en zou nooit ergens zomaar mijn broek omlaag doen. Ik keek wat in het rond en zag dat iedereen met zichzelf en zijn koopjes bezig was, en niemand dus oog had voor mij. “Waarom ook niet?“, bedacht ik in mezelf en hophop daar ging mijn spijkerbroek omlaag. Ik had niet direct de goede maat broek, dus in totaal stond ik vier keer in mijn boxershort. Vervolgens was het moment daar om naar de kassa te gaan. Een ontzettend lange rij maar het was het wachten waard. Een compleet pak voor 29 euro. U leest het goed, een compleet pak voor 29 euro. Dan te bedenken dat ik eerder een briefje van twintig op de grond had gevonden en ik het pak dus eigenlijk voor 9 euro heb gekocht. Tel uit je winst.