Moederdag is voor mij een dag met gemengde gevoelens, evenals Vaderdag. Niet zo zeer op emotioneel gebied, maar meer op maatschappelijk gebied. Natuurlijk is het hartstikke mooi dat iedereen die ook daadwerkelijk een goede band met zijn of haar ouders heeft, op deze dagen wat extra aandacht aan besteden aan hen.
Maar, wat nu wanneer je je ouders nooit hebt gekend of één van hen altijd uit beeld is geweest? Wanneer je vader of moeder is overleden waardoor je niet alleen op de dag van overlijden in rouwstemming bent maar ook op vader- of moederdag? Of wanneer je twee moeders of twee vaders hebt?
Maatschappelijk gezien vind ik het een onderwerp waar je over -zou- kunnen discussiëren, maar de kans groot is dat het onderwerp al gauw in het genderneutrale politiekcorrecte hoekje wordt gedrukt 'want iedereen gelijk'. Autistisch Nederland weer over de zeik 'want veranderingen kunnen wij niet tegen'. Vast staat dat ik vind dat er aan deze twee 'ouderdagen' iets mis is. Er klopt iets niet. Voor een klein deel van de maatschappij. Om die reden moet het dan ook vooral niet worden veranderd.
Een genderneutraal, politiek correct hoekje. Iedereen is gelijk, maar dat betekent in mijn beleving niet dat iedereen ook gelijk zou moeten leven. Verschillen moeten er zijn, verschillen maken de samenleving zoals die op dit moment is. Verschil zorgt er voor dat je uniek bent. Ik hou niet van genderneutrale veranderingen om iedereen zoveel mogelijk gelijk te maken, ik hou tevens enorm van de term 'man' en 'vrouw'. Ik wálg er ontzettend van wanneer iemand mij vraagt hoe oud mijn 'partner' is. Ik heb een man en daar ben ik trots op om dat kenbaar te mogen maken. Evenals dat NS het in haar berichtgeving houdt bij 'beste reizigers' waar ik mijn vraagtekens bij heb: is reizigster niet het vrouwelijk woord en 'reiziger' juist de mannelijke variant?
Enfin, vader en moederdag. We dwalen af. Er zijn mensen die op de betreffende zondag al zuchtend en kreunend richting de supermarkt strompelen om aldaar het goedkoopste bosje bloemen te scoren waarna zij met een gevoel van verplichting neerploffen op de bank van hun vader of moeder. Op hun blik valt dan af te lezen dat hun zondag indirect verpest is vanwege de verplichting. Ga dan niet, denk ik dan. En hou het bij een appje zoals men ook lekker simpel doet op verjaardagen. Neem jezelf niet in de maling vanwege de verplichting.
Mijn moeder is uit beeld verdwenen toen ik elf jaar oud was, maar heb gelukkig een óntzettend lieve stiefmoeder die ik graag als mijn moeder zie. Daarnaast heb ik een leuke schoonmoeder waar wij op moederdag op visite zijn gegaan. Alhoewel aandacht besteden op moederdag aan hen voor mij vooral niét aan moet voelen als verplichting maar vooral wanneer de gelegenheid zich voordoet, is de blijk van waardering altijd wel fijn. Lekker impulsief een plan maken voor de betreffende dag met de achterliggende gedachte dat je die dag een jaar later gemakkelijk kunt overslaan. Geen verplichtingen. Heerlijk.
Er is immers maar één reden achter deze dagen en dat is commercie. Of je daar aan wilt meedoen is de grote vraag.