Ja jongens. Vorige week was het tijd voor de APK. Maar, eerst een waarschuwing, het was geen positieve ervaring. Ik kwam er achter op de laatste dag. Een godswonder. Je weet wel, om onverklaarbare redenen denk je er ineens aan en dan schiet het je recht in het hart. Immense en intense hartkrampen.
Je zou denken dat het ‘even iets simpels’ is. Voor mij is het een hele onderneming. Een verplichting waarvan mijn interesse nihil is. "Kan ik niet gewoon mijn auto op Marktplaats zetten dat ik er vanavond nog van af ben en wat anders koop? Is minder moeite."
Ik kan niet tegen verplichtingen, al helemaal niet tussen acht en negen uur in de ochtend. Een exorbitant onchristelijke tijd. Normaal heb ik op die tijden nog niet eens de wazige vlekken uit mijn ogen geveegd. Je hebt werkpaarden, je hebt luxepaarden en je hebt Max. Max is een luxepaard die werkt op tijden dat het hem uitkomt, maar ook vooral niet werkt op tijden dat het totaal niet uitkomt. Ik heb respect voor alle werkpaarden en luxepaarden, maar ik ben een geval apart met mijn encylopedieserie aan handleidingen.
Ik was niet onderweg naar de APK, ik was op oorlogspad. Wachtend op diegene die de opmerking maakt als zijnde ‘uitlokking’ en dat de inval is van Duitsland in Polen. Ik besefte mij dat ik om half negen helemaal niet op de snelweg had hoéven rijden. Waarom niet gewoon de dag ervoor rond 16.00 uur vast de auto inleveren? Een wijze les voor volgend jaar.
"Wat ben je stil, ben je nog moe?", werd gevraagd. “Ach, wat is moe, hè”, antwoordde ik cynisch. De uitnodiging tot inval werd niet gegeven. Dan maar onverwachts de inval in Polen.
"Is moe, moe, wanneer je liever nog in bed had gelegen en in plaats daarvan op straat loopt te slenteren, of is moe, moe, wanneer je verplicht je nest uit moet om een paar honderd euro uit te geven aan zaken waarvan je denkt, w-a-a-r-o-m? Nee, ik ben niet moe hoor. Lijkt maar zo. Het lijkt maar zo. Loop nu maar weer gewoon door."
Drie kwartier later dan afgesproken kwam ik aan bij de APK.
"Hallo, ik heb een afspraak."
- "Wanneer?"
“Nou, niet morgen. Wanneer zou ik een afspraak kúnnen hebben denk je, als ik -nú- hier sta? Een kleine hint, het antwoord zit verwerkt in wat ik net zei.”
Ik had al een heel draaiboek in mijn hoofd voor wanneer men daar ook maar enigszins zouden beginnen over de tijd en ‘te laat komen'.
Auto afgeleverd, ze zouden er direct mee aan de slag gaan. Shoppen om de tijd op te vullen. Altijd goed, zou je denken. In de Albert Heijn stond een groot bord in alle talen dat een winkelwagentje verplicht was. Geïrriteerd. Alsof ik gevaccineerd ben voor Jan Lul. Laten we voorop stellen dat ik mij alleen heb laten vaccineren om van het gezeik af te zijn. Ik heb me al helemaal niet laten vaccineren voor anderen, zoals velen menen vanwege de formaliteit. Voor diegenen die ik hiermee op hun pikkie trap, sorry. Er zijn vast genoeg anderen die zich wél voor jou hebben laten vaccineren en hunzelf niet op de eerste plaats zetten. Van die mensen die alsmaar geleefd worden in plaats van zelf te leven, je kent ze wel. De campagnevoerders met de vlag voorop.
Dus, ik maar bij hoge uitzondering een mandje gepakt. In de linkerhand het mandje en in de rechterhand de zelfscanner. Ik besefte, ik kón niet eens wat pakken want ik had mijn handen vol. Toen zag ik een aantal 'ouderen' zonder winkelwagentje of mandje. Wel een scootmobiel of een boodschappentrolley. Toen was het gedaan hé. Toen was het gedaan. Over de zeik. Compleet. Het mandje niet eens teruggezet of in een hoek gezet, gewoon losgelaten. Als zij een scootmobiel of boodschappentrolley als excuus hebben, dan heb ik mijn jaszakken als excuus. Zij vrijstelling, ik vrijstelling. Tunnelvisie op hetgeen ik nodig had, linea recta naar de zelfscankassa en de winkel uit. Frisse lucht, ademruimte.
Vervolgens weer buiten, en dan wijkt niets meer en wordt alles het oorlogspad in gezogen als één zwart gat. Alles is inspiratie voor commentaar, gezeik, geklaag en gezeur. Het lucht op. Voer.
Waarom de tijd opvullen met shoppen terwijl al die winkels toch je maat niet meer hebben? Kledingwinkels hadden alleen nog kleding in mijn maat en in de uitverkoop. Onthoud: alles wat in de uitverkoop is, heeft een reden. Er zijn redenen waarom het nog niet verkocht is aan anderen.
Toen naar huis gegaan, kon ik tenminste mijn eigen ding doen in plaats van doelloos rondlopen en de tijd opvullen. Het maakte het allemaal alleen maar erger, zo bleek.
Auto aan het eind van de dag vlak voor sluitingstijd opgehaald. Om 16.30 uur. Dan ben ik op mijn best. Met mijn auto was alles goed. Dat scheelt weer. Vorig jaar was ik nog 700 euro kwijt aan de APK. Nu is het weer een meevaller: ik rekende op eenzelfde bedrag, maar het bleef bij de APK en een kleine beurt. Paniek om niets.