Enkele jaren geleden maakte ik kennis met het Limburgs dialect doordat mijn (inmiddels) man oorspronkelijk uit Limburg komt en de schoonfamilie, voornamelijk ‘plat kalt’. Al snel leerde ik verbanden leggen en de ‘trucjes’ van het dialect, waardoor ik het in rap tempo kon verstaan.
Ergens begin dit jaar, zei mijn man: “er was een liedje op de radio over iemand die zingt dat die zelfs rauwe frikandellen eet, ik moest aan jou denken”. De naam van de artiest of hoe het liedje heette, dat wist mijn man niet.
Op datzelfde moment, leerde ik kennis maken met een Limburgse artiest op Spotify, zijn naam is John Tana: “John Tana is opgegroeid in een gevaarlijke wijk in het noorden van Marseille. Al op jonge leeftijd zocht hij zijn toevlucht in de zware criminaliteit, maar beslist, jaren later, het roer om te gooien. John Tana begon als muzikant in 1989 in Maastricht. Zijn eerste Frans geïnspireerde nummers werden grote hits. De muziek van John Tana weerspiegelt zijn gevoel, en gaat door merg en been. In zijn nummers neemt John je mee naar zijn emotionele, maar gevaarlijke verleden.”
Voor de duidelijkheid - John Tana is een typetje. Maar, ik begon zijn teksten steeds leuker te vinden en vooral ook te verstaan.
Qua teksten is hij een ware taalkunstenaar. Sinds ik zijn teksten ken, heb ik ontdekt dat je (‘natuurlijk’) ook kunt rijmen in het dialect en daar ineens ook veel mogelijkheden bij zijn. Wat in Nederlands niet rijmt, zou in het dialect wél kunnen rijmen.
John heeft inmiddels drie liedjes die meer dan een miljoen keer gestreamed zijn via Spotify. En dat sinds het begin van 2022, toen niemand hem nog kende. Inmiddels heeft hij voor volgende maand drie keer de grote zaal van het Theater aan het Vrijthof in Maastricht uitverkocht. Hele pleinen zingen mee.
Dat zegt iets over je als artiest. Dat je binnen een aantal jaar, vrijwel bovenaan staat. Zie het als een soort Limburgse André Hazes, al zou de vergelijking niet gemaakt mogen worden gezien André Hazes een ‘God’ apart is.
Ik kan zeggen dat ik een heuse fan van John Tana ben. En, dat liedje over rauwe frikandellen eten? Dat bleek dus van John Tana te zijn (klik).
Een korte tijd geleden bleek een Nederlandse zanger (van boven de rivieren), een liedje van John gecoverd te hebben. Dat was vreemd voor mij. In die jaren tijd, heb ik veel Nederlandse liedjes als Limburgse cover gehoord waarbij ik dacht: "waarom moet ook dit weer per se in het Limburgs? Blijf er van af, je verkracht het", maar nadat een lied van 'mijn John' gecoverd was - dacht ik ook: "blijf daar van af, dit hoort in het Limburgs", dezelfde gedachte maar dan omgekeerd. Gek, hè?
Online zag ik al eerder allerlei beelden van optredens, waarbij hele grote mensenmassa’s meezingen met John Tana. “Als ik een keer een eerste optreden van John bijwoon, moét dat gewoon op een enorm plein”, zei ik tegen mijn man.
Afgelopen Koningsdag was het dus zover. In Maastricht. Op het Vrijthof. Ik zong alle liedjes in dialect mee, net zoals het gehele plein overigens. Kippenvel. En dat voor iemand van ‘boven de rivieren’. Samen met duizenden anderen zingen dat wij Boursin in ons haar hebben.
Ja, ik ben fan. Hopend op ooit nog een landelijke doorbraak voor John. Net als Rowwen Hèze.
En o ja, mijn Koningsdag? Bekijk hieronder de beelden.